شاید این بحث به مناسبت روز مادر بود . راستش از اینجایی شروع شد که دخترک از من پرسید اگر حامله بشی نگه میداری یا میندازیش؟ راستش سال پیش که لباس عروس و تاریخ عقد و حلقه مشخص بود این سوال هم جواب داده شده بود که اگر حامله شم نگه خواهم داشت . با اینکه اینجا حق این رو دارم که خیلی راحت بچه رو بندازم . اما الان چی؟ هرچی که فکر کردم دیدم نمیتونم بگم که نگه نمیدارم ولی به طور قطع اگر پیش بیاد نمیدونم که چه تصمیمی میگرم فقط این رو میدونم که وسوسه نگه داشتنش خیلی زیاده . حتی اگر نخوام که پدر بجه سهمی داشته باشه و حتی اگر این نگه داشتن به این معنی باشه که خانواده ام به عنوان یک خانواده ایرانی تردم کنند که خارج از ازدواچ حامله شدم . واقعیتش اینجاست که این مسله خیلی سیاه و سفید نیست و در واقع من فکر میکنم که انتخاب من از اون جایی خواهد اومد که اون سلول فرقش با من فقط توی زمان . این به این معنا نیست که بر علیه قانون سقط جنین باشم که با بند بند وجودم فکر میکنم به عنوان یک زن من باید حق انتخاب داشته باشم . حالا به فرض اینکه این حاملگی فرضی رو ادامه بدیم و بفهمیم که جنین نقص عضو داره . حالا چی؟ شخصا فکر میکنم با اینکه کاملا این بحث اینکه من حق انتخاب ندارم که جون موجودی رو بگیرم برای اینکه میتونم و به جاش انتخاب کنم . اما اگر من بفهمم که جنینی که تو خودم دارم ناراحتی مغزی داره که این ناراحتی میتونه عقب افتادگی یا حتی در خودماندگی باشه به هیچ عنوان حاضر نیستم اون بچه رو نگه دارم . بحث دخترک این بود که چرا و من حق ندارم انتخاب کنم . اما باید با کمال خودخواهی بگم که داشتن یک بچه عقب افتاده فقط راجب زندگی اون نیست بلکه تاثیری که روی زندگی من میزاره هم هست و اینجاست که من نمیتونم تن به بجثهای روشنفکرانه یک سلول جان دار بدم و خارج از اون چرا نباید جای کسی انتخاب کنم که در درونه من و من میدونم که زندگی راحتی نخواهد داشت . ولی با این حال اگر جنین فرضیم مثلا ناراحتی قلبی داشته باشه تصمیم به سقط نمیگرم شاید چون فکر نمیکنم که مشکل بدنی میتونه به اندازه یک ناراحتی مغزی زندگیش رو تحت تاثیر بزاره. بعد از تمام این بحثها دلم میخواست که با مادرم حرف بزنم میدونستم که تجربه سقط داره . در جواب سوالم که چرا من بدنیا اومدم و کودک بعد از من هیچوقت حتی جنین نشد جوابی نداد . اما وقتی پرسیدم که اگر من بیام و بگم حامله ام و دلم نمیخواد که پدر بچه سهمی داشته باشه آیا تردم میکنه فقط نگاهم کرد و گفت انتخاب توه که نگه اش داری یا نه ولی من فقط توقع دارم که انتخابت از روی این باشه که چی تو زندگی تو تورو خوشحال میکنه نه اینکه تصمیمی رو از روی ترس یا عصبانیت بگیری. راستش این حرفش برام خیلی با ارزش بود.